Uşaqlarda oxumaq həvəsinin aşılanması haqqında
Bu yazını “Forbes Woman” jurnalının son nömrəsində oxudum və elə bəyəndim ki, tərcümə etmək qərarına gəldim. Xoşbəxtçilikdən həm internetdə hələ elektron
variantda yoxdur ki, linkini qoyum (adamı tənbəlləşdirir), həm də ki, qısadır.
Birinci
yazı
Jurnalist,
filoloq, “Serebryannıy dojd” (“Gümüş yağmur”) radiostansiyasında yayımlanan
“Kamennıy qost” (“Daş qonaq”) ədəbiyyat verilişinin müəllifi və aparıcısı, müəllim Leonid Kleyn uşaqlarda mütaliə həvəsinin necə oyadılmalı olduğunu bilir.
Mətn: Yelena Kostyuk
Mütaliə
alışqanlığı zadəganlıq kimi bir şeydir, o ya irsi, ya da şəxsi ola bilər. Doğrudur,
şəxsi mütaliə zadəganlığı çox
nadir rast olunan haldır.
1.
Yaxşı müəllim axtarın
20
il məktəbdə dərs demiş bir şəxs kimi mən
əminəm
ki, şəxsi
zadəganlıq yalnız
yaxşı ədəbiyyat müəllimi olan yerdə mümkündür. Özü də
bu, 5-ci sinifdən gec olmayaraq baş verməlidir.
Uşaqlar olduqca erkən yaşlarda
formalaşırlar.
2.
Özünüz də kitab oxuyun
Tez-tez valideyinlərdən belə şikayətlər eşidirəm
ki, uşağa kitab oxumamış kompüterə yaxınlaşmağı
da qadağan
edirik, televizora da kod qoymuşuq,
amma o oxumur ki, oxumur. Soruşuram:
“Bəs
siz özünüz çox
mütaliə
edirsiniz?”
Cavab olaraq özlərinə haqq qazandırmağa
çalışırlar ki, bəs, işimiz çoxdur… Onda uşağa
qarşı
nə kimi narazılıqlar ola bilər
ki? Hər şey ailədən gəlir. Mütaliə – bir növ genetik mədəni koddur. Məcburən siz heç kimə onu yeridə bilməzsiniz, yazlnız öz şəxsi
təcrübənizlə bölüşə bilərsiniz.
Siz özünüz oxumağa başlasanız uşaq da mütləq
mütaliə
etməyə
başlayacaq.
Amma söhbət yalnız
əsl ədəbiyyatdan gedir. “Ye, dua et, sev” kimi kitabçalar sayılmır.
3.
“Köhnə” kitabları yeni yanaşma ilə oxuyun
Məsələn, ana belə hesab edir ki, onun yeddiyaşlı uşağı artıq Puşkin nağıllarını oxumaq üçün böyüyüb. Mən Puşkinin
nağılları haqqında özümün “Kamennıy qost” verilişimdə danışarkən
mənə
belə SMS-lər
gəlir, “Leonid, maşından çıxmaq
istəmirəm,
verilişi
sonunacan dinləmək
istəyirəm!” Puşkinin nağılları
böyüklər üçündür. Bütün
dahiyanə uşaq kitabları çox
qabiliyyətli böyüklər tərəfindən yazılıblar. Və
bu kitablarda çox
əhəmiyyətli şeylərdən danışılır. “Meri
Poppins” – valideyinlərin öz
uşaqlarına sərf etməyə vaxt tapmadıqları haqqındadır. Uşaqlıq
isə nə
zamansa bitəcək.
“Düyməcik” – mürəkkəb ailə münasibətlərinin güclü bədii pasyansıdır. “Vinni-Pux” – möhtəşəm xarakterlər yığınağıdır.
Biz böyüklərin
şüurunda bir dənə də təhlükəli
tələ
var: “biz
bunu məktəbdə keçmişik, bizə
yeni nəsə
verin”.
Bu yaxınlarda
mənim bir tanışım məndən xahiş etdi ki, oxumağa bir şey tövsiyyə edim. Ona “Anna Karenina”nı
təklif etdim. O isə mənə “Eh,
mən orda nə
haqda danışıldığını bilirəm. Yeni bir şey istəyirəm”
deyə cavab verdi. Onda belə bir sual yaranır ki, biz mütaliədən nə istəyirik – mürəkkəb yollarla bizim estetik və ekzistensial təcrübəmizə keçəcək estetik həzz,
yoxsa əkşn?
4. Ən tozlu klassikada da aktuallıq axtarıb tapın
Bu
çox vacibdir ki, hər bir hekayə qanımıza və
sümüyümüzə
işləsin.
Sizi əmin edirəm
ki, adi məktəb
proqrammı onun
haqqında düzgün söhbət aparılarsa uşaq üçün məhz aktual olacaqdır. Onun həyatı, onun narahatlıqları, zəmanə və ictimai quruluş, mahiyyət
etibarilə dəyişməyən şeylər haqqında
– “Yevgeniy Onegin” də, “Peçorin”
də, “Ölü
canlar”
da bu haqdadır.
Sadəcə bizim gözlərimiz
pərdələnib, şüurumuz
məktəb
proqrammından
olan ştamplarla
doludur. Heç
olmazsa bunları
aşmaq üçün mən bu yaxınlarda böyüklər üçün nəzərdə tutulmuş mühazirələr kursu oxumağa başlamışam. Bir növ “Kamennıy qost”, amma oflaynda.
5.
Müzakirə edin
Ümumiyyətlə, əgər siz həqiqətən də uşağınız
mütaliə
yolunun tutmağını istəyirsinizsə onunla oxuduğu şeylər haqqında
danışmaq
lazımdır. Həmçinin də
keyfiyyətli filmlərə baxıb
onları
da müzakirə etmək, yanından piyada və ya nəqliyyatla keçdiyiniz bütün
mədəni
obyekt və abidələr haqqında
da danışmaq
gərəkir.
Bu çətin
deyil, sadəcə
onlara diqqət etmək
lazımdır.
6.
Ucadan oxuyun
Həqiqi klassik ədəbiyyatı
ucadan oxumaq və uşaqla bir yerdə
ondan həzz almaq lazımdır, zəruridir. Audiokitabları çox tövsiyyə edirəm – uşağın
nəyisə
başa
düşməyəcəyindən qorxmayın.
7. Şəxsən
oxuyun
Kitab oxumağı uşağınızın dayəsinə buraxmayın. Siz uşağınıza kitab oxuyarkən ona gözəl şeylər
aşılayırsınız. Və
gözəl
şeylərin
bu cür
– şəxsi ötürülməsi sizi gələcəkdə bir-birinizə ömür boyu sıx bağlayacaq
bir teldir.
8. Heç
vaxt qısaldılmış nəşrlər
oxumayın
Bu, üçtəkərli avtomobil almağa bənzəyir. Mətndən, süjetdən məlumatlanma problemi həll olunsa da heç bir həzz əldə edilmir.
9. Say
dalınca qaçmayın
Bu
baxımdan bizim məktəb
proqramımız dəhşətlidir. Biz məktəb illərində çox oxuyuruq – amma nə
haqda oxuduğumuzu
başa
düşmürük.
Məsələn, mən dərs deiyim beynəlxalq
bakalavriat proqramında iki ilə nəzərdə tutulmuş ədəbiyyat kursu cəmi
15 əsərdən ibarətdir.
10.
Yazmağa cəhd edin
Vaxtilə mən özüm Lenin dağlarındakı Pionerlər
sarayında
bədii dərnəkdə iştirak etmişəm. Bizim çox gözəl şüarımız var idi: “Kiçik
yazıçıdan
böyük oxucuya”. İnsanlar yazmağı bacarmalıdırlar. Məktublar, esselər,
hekayələr.
Uşaqlarla bu oyunu oynamaq olar. Nağıllar uydurmaq, onları yazmaq. Sonra isə sənin nağılıvın
Andersenin nağılından nə
ilə fərqləndiyini müzakirə etmək olar.
İkinci
yazı
“Kommersantъ”dan
Aleksey Tarxanov hesab edir ki, müasir uşaqlar üçün kitabı sevmək asan deyil. Lakin ümidini itirmir.
Uşaqları kitab oxumağa necə məcbur etmək olar? Bu sualı mən yüzlərlə dəfə eşitmişəm. Burada nə cavab vermək
olar? Heç
cür! Elə
bir yol yoxdur ki, bu günkü uşaqları bizim kimi kitabla yaşamağa məcbur edəsən. Ona görə yox ki, onların nəyisə bizdən əksikdir. Sadəcə bizim onlar qarşısında
mühüm üstünlüklərimiz var idi. Bizim böyük həcmdə boş
vaxtımız (televizorda “Selskiy ças”a
(“Kənd
saatı”na)
baxası
deyildik ki) və böyüklər üçün nəzərdə tutulmuş müxtəlif ədəbiyyatla dop-dolu
kitab rəflərimiz
var idi.
Mən
bir az böyüyəndə məni “Ümumdünya ədəbiyyat kitabxanası” seriyası qıcıqlandırırdı – “Mahabharata”dan tutmuş “Molodaya
qvardiya”ya
(“Gənc
qvardiya”ya)
qədər
iki yüz cild. Hamı onu axtarıb almağa çalışırdı, o tapılmayan malların ən tapılmayanı idi, mənə isə elə gəlirdi ki, o, mənim zövqlərim nəzərə alınmadan mənim
əvəzimə kiminsə
tərəfindən yığılmış
böyük bir yemək
dəstidir. Mən
axmaq idim, çünki
ədəbi
abidələrin
bu sırası, yüksək keyfiyyətli kağızdan
hazırlanmış superüzlüklərin bu poqon metrləri
artıq
yetəri qədər oxumuş böyüklər
üçün nəzərdə tutulmamışdılar. Sonralar məlum
oldu ki, bu, uşaqlar
üçün hiylə
ilə qoyulmuş tələlər imiş. Onların köməkliyi ilə
heç
kəs bilmirdi ki, uşaq rəfdən nəyi götürəcək və bütün qaydalara görə ona toxunmalı olmayan hansı əsər onun qəlbinə və şüuruna toxunacaq. Bu, bir növ, geniş bir tor kimi xalq kütlələrinə atılmış tövsiyyə olunan ədəbiyyat siyahısı
idi.
Təəssüflər
olsun ki, böyük
ev kitabxanaları dövrü kimi bu ənənəyə də son qoyulmuşdur. Heç bir inanılmaz təsadüf sizin uşağınızı rəfdən “Vaqantlar
poeziyası”nı, və
ya “İsland
saqaları”nı, və
ya, adam deməyə
də qorxur, şair Nekrasovun “Şeirlər”ini götürməyə məcbur edə
bilməz.
Bu gün mən
“Kitabxana”nın
üstünlüyünü həm də onun indiki kitablardan çox sadə
dərcində
görürəm: titulun əllə çəkilmiş şrifti,
forzas üzərində bir ornament, bir neçə illüstrasiya. Bir sözlə desək, əylənməli bir şey yox idi. Bu gün uşaqlar üçün kitabları mümkün qədər məzəli tərtib edirlər. Bütün bunlar nəticəsində aldığımız qəliz tərtibatlı və şəkilli cildləri çətinliklə kitab adlandırmaq olar. Bunlar əslində üçölçülü mətnli
oyuncaqlardır,
onların
adət etdiyimiz kağız və
kartondan hazırlanması, cildlənməsi isə sadəcə elektron oyuna çevrilməyə qədər növbəti bir mərhələdir. Kağız lüğətlər artıq yox olublar, kağız məlumat
kitabçaları məhv
olublar, istənilən
qəzet və
jurbal bu gün
internetdədir, Harri Potter haqqında filmlərdəki “Gündəlik
peyğəmbər”
tək danışır və oxuyur. Onda biz niyə belə hesab etməliyik ki, guya uşaqlar üçün nəzərdə tutulmuş kağız ədəbiyyatını bu cür tale gözləmir?
Bunlar əlbəttə ki, heç də
sevindirici deyil. Mən sevimli kitablarımın üzlüklərini,
kağız
və kleyin iyini xatırlayıram. İndiki
elektron kitabların iyi isə yoxdur, onların dövriyyəsi hisslərlə bağlı deyil. Kağız kitablarda təsadüfi tapıntıların və
xoşbəxt kəşflərin faiz nisbəti
qat-qat üstün idi. Sən
onu vərəqləyərkən gözünə
nə desəydin
sataşa
bilərdi – internetdə
isə gözüvün nəyə sataşacağını özün çox yaxşı bilirsən. Belə düşünmək
də olmaz ki, guya kağız kitab heç olmazsa qiymətinin
hesabına
qalib gələcək. Doğrudur,
riderlər* hələ ki, daha bahadırlar, amma mobil telefonlar da nə vaxtlarsa hamı üçün əlçatan deyildi.
Elektron kitabların müasir təkamülünün zirvəsində duran iPad sadəcə yeni elektron cihaz deyil – o, mahiyyət
etibarilə müasir uşaq
əyləncələr aləminin modelidir. Burada oyun və hava proqnozundan tutmuş filmlərəcən hər şey,
və əlbəttə ki, istədiyiniz qədər kitab var. Çox yaraşıqlı
tərtib olunmuş: budur, “Alisa möcüzələr aləmində”:
yarıkitab,
yarıoyun,
yarımultfilm.
Və bütün
bunlardan sonra istəyirsiniz ki, uşaqlar öz-özlərinə şeirlər
söyləsinlər? Sözdən şəkilə keçmək imkanı, inanın
ki, demək olar hər
zaman şəkilin
xeyrinə reallaşacaq.
Bəs
nə etməli?
Yenə də
mübarizə
aparmaq. Bizlər – “Ümumdünya ədəbiyyat kitabxanası”nın
getdikcə azalan və
yox olan müasirləriyik və
bizlər də
uşaqlarımızın da onu tanıması üçün bütün gücümüzlə çalışmalıyıq. Sadəcə cildlərin seçimi artıq bizdən asılıdır.
Və o, çox məhduddur,
çünki uşaqlar heç bir zaman, sizin onlara gizlincə oxumaq üçün qoyduğunuz kitabı sevməyəcəklər, əgər sizin özünüz bu kitabı nəfəsiniz dayanacaq dərəcədə sevmirsinizsə.
“Bu vacibdir, bunu oxu” sözləri heç bir uşağa
təsir etməyəcək, əgər siz özünüz bu kitabı
onlara ucadan oxumaq və ən
azı
dinləyicilər
qədər
də həzz
almağa
hazır
deyilsiniz. Bir sözlə, heç
də hər
şey itirilməyib
– uşaqlarınız sizi sevirlərsə sizin kitablarınızı
da sevəcəklər. Oxumağın faydalılığını
və hörmətin həqiqiliyini öyrənmək üçün əla imkandır.
riderlər – elektron kitablar oxumaq üçün qurğular
Yorumlar
Yorum Gönder